ز رأفت باگدایانـش چنان گرم است رفـتارش    که فرق شاه ومسکین را نمی یابـی به دربارش

به لطـف بودنـش با ما حـسابـی از ازل دارد    که تامـحشــرهمـه هستیـم هستــی را بدهکارش

هم اونوح است وابراهیم وهم موسی وهم عیسی     عجب کایـن چارتـن را نیست یارایی تکرارش

شکـسته نفسی‌اش ازلفظ (انّي مثلُــكُم ) یعنـی      بخوانش عبـد واز معبـودهــم کمتــر مپندارش

مگو معراج فیـض مختص اوشد که ازرویی      خــدا درعـرش نائل آمده برفيــض ديــــدارش

به تشریف جنابش عرشیان گم کرده دست وپا      که چون مجــلس بـیارایند تا باشد ســـزاوارش

چنــان آیینه ساز آیینه‌ اش را داده صـیقل که      دم روح القدس ترسم شود اسبـــــاب زنگارش

به کعبـه برنمی‌ تابد بتی دیگربه غیراز خود      بت رعنــــا ســرشتـی که مســلمانند کـــفارش

شکــوه دولـتش پیــدا دراحـوال قریــشـی که      سپاه مــوریانه چــون به هم پیچیده طــومارش

تصرف گـرکند درنفـس مــوجودات می بینی       بناکرده است ســدی عنـکبوت ازرشتـه تارش

به جای حضرتش چون شیر،خوابیده است عین الله         چــه غم ازدشمنان دارد چو باشد حق نـگه دارش

به مصرحسن اگریکدم نقاب ازچهره برگیرد      شودماهی چو یوسف جنس مرجوعی بازارش

به آتــش می‌کشد خــود را خــلیل الله اگر داند      صبا خاکـسترش را می‌ برد درسیـرگلــزارش

مـحمّد جــلوه دارحيّ سـرمـد، سیـد بــطحــاء      که جن وانس واهل آسمــان خوانـند مختــارش

نیـابی عمـرجـاویدان مگر از تیـــغ ابـرویش       شفــا را درنــمی یابی مــگردرچــشم بیمارش

عتابش سخت عالمسوز خواهد بود بی تردید       که باشـد عــالمی تحت الشعـاع مهررخسارش

من از اوصاف جنات النعیم این دستگیرم شد      که بوده حسن گندمـگون وی الگوی مـعمارش

قیاس رحمتش با ظرف اقیانوس ممکن نیست      کسی که هست کوثرچشمه‌ای ازفیض سرشارش

مودت پیشه کن گرکه رضای خاطرش خواهی       مشو غـافل (تراب) از خاکبوس آل اطهـارش